Młoda brunetka wybierając właśnie tą drogę nie spodziewała się, że będzie ona taka straszna. Nie jest stąd więc nie znała krążących o niej plotek.
- Trzeba było zwrócić u wejścia do lasu, wiedziałem, że z to nie będzie przyjemna wędrówka... - narzekała brunetka i nie dziwne, bo miała ku temu powody. Sama w takim miejscu do, którego nie docierają promienie słoneczne.
- Może zawrócić i wybrać jakąś inną drogę ? - zapytała się po czym niepewnie odwróciła się za siebie. Przypatrywała się tak przez chwile i zauważyła, że w oddali, bardzo bardzo daleko widać jeszcze malutkie światełko. To było właśnie wejście do lasu.
- Wracam. - powiedziała głośno i zawróciła. Może to dziwne, że mówiła do siebie, ale dzięki temu czuła się pewniej, bo jednak trochę się bała. Choć pewnie nie przyznałaby się nikomu do tego.

Ostatnio edytowany przez Araella Rhiss (18-10-11 18:36:54)

No teraz to Araella trochę się przestraszyła. Sama okrążona przez wilki, co teraz ? - już nawet nie zdołało przejąc jej to przez gardło. Stres zaczął ją zżerać, niby miała już do czynienia ze zwierzyną drapieżną, czego najlepszy przykład miała na głowie, ale to nie to samo. Tutaj to ona ma być ofiarą stada wilków. A kto wie ile jeszcze kryje się ich w ciemnościach tego lasu ?
W pewnym momencie drżenie ręki swobodnie wiszącej wzdłuż ciała ustało. Araella zerknęła w dół, aby spojrzeć dlaczego. Wszystko stało się jasne, jej dłoń zacisnęła się na stylisku jej ukochanej broni. Wtem cały strach zniknął i zastąpiła go odwaga i chęć działania.
Dziewczę jednym płynnym ruchem sięgnęło po swój topór.  Teraz czuła, że może stawić czoła tym bestiom .  Odwróciła się tak, aby za plecami mieć wyjście z lasu, które jest już bardzo blisko, przekonana była bowiem, że tam żaden wilk a nią nie czyha. Tak więc miała teraz w zasięgu wzroku obydwa wilki wystarczył tylko lekko przekręcić głowę. Tak więc trzymając topór swobodnie w obydwu dłoniach powoli, bez gwałtownych ruchów wycofywała się ku wyjściu z lasu. Jednak gotowość do działania cały czas była, w razie czego, mogła w każdej chwili wykonać jakiś unik jeśli tylko coś by wyczuła. (Czujność, Mobilność)
Gorzej jeśli wszystkie wilki zaatakują jednocześnie, ale gdyby tak się stało to poznały by jak straszny może okazać się topór dziewczyny z północnego plemienia.
Araella była więc gotowa chyba na wszystko, jakiś atak z zaskoczenia przez zaczajonego wilka, zmasowany atak wszystkich wilków. Mogło się dziać co chciało ona już się nie bała i była gotowa pokazać swój pazur. Więc jeśli jakiś wilczur zaatakował to nie ograniczyła się do obrony, ale także zaatakowała. A cios takim toporem jeszcze z jej siłą byłby fatalny dla wilka w skutkach.

// Sory ale gdzie w moim poście jest ile tych wilków się znajduje w pobliżu ? Napisałam tylko, że powinnam mieć w zasięgu wzroku obydwa te osobniki. Nie napisałam czy jest ich więcej, ani nie pisałam że więcej ich nie ma, tylko że widzę te dwa, o których napisałeś. Ale jak gdzieś tu popełniłam błąd to sory. //

Brunetka nie do końca wiedziała co powinna teraz zrobić. Jeśli ruszyłaby na wilka to pewnie została by zaatakowana przez tego drugiego, większego. A tego nie chciała, nie chciała żeby kilkoro zwierząt zaatakowało ją jednocześnie, bo podejrzewała, że w pobliżu są jeszcze jakieś osobniki. Ile i gdzie, tego niestety nie umiała powiedzieć. Ale nie czas teraz by się nad tym zastanawiać.
Młoda dziewczyna stawiając kroki podobnie jak wilk kierujący się ku niej - powoli i ostrożnie, niezbyt szybko, ale sukcesywnie zbliżała się do wyjścia z lasu. Tam na otwartej przestrzeni będzie mogła dokładnie określić swoją sytuację.
Ale zanim uda się jej wydostać musi jeszcze kawałek przejść. Więc obserwuje osobnika bez jednej łapy gotowa na jego atak, w każdej chwili jest gotowa zrobić unik (Mobilność) jeśli tylko ją zaatakuje i jednocześnie sama jednym szybkim ruchem zaatakować wilka, a o ile by trafiła byłby to koniec trójnoga. Ale zachowywała też ostrożność(Czujność), słuch miła bardzo wyostrzony, ale  to naturalne w jej sytuacji, że stara się ogarnąć wszystko co dzieje się wokół.

// No tak, nie mogłam napisać, że widzę trzy skoro powiedziałeś o dwóch, poza tym napisałam właśnie, że widzę obydwa (o których widziałam) a nie dwa (i że więcej nie ma) i nadal nie uważam, żebym popełniła gdzieś błąd. Sory za wykłócanie, ale już tak mam xP //

Mogłoby się wydawać, że sytuacja była krytyczna dla barbarzyćny, rzeczywiście zbyt dobrze to nie wyglądało, ale niektóre cechy jakie posiadała mogły pomóc jej wyjść cało z opresji. (czujność+mobilność) Mimo, że została oślepiona to nadal słuch miała i słyszała jak wilczur zaczyna na nią szarżować, a kiedy otworzyła oczy i ujrzała go, to poruszyła się, można by napisać automatycznie starając się uniknąć kontaktu z kłami. Za stronę, w która miała skoczyć wybrała prawy bok minimalizując szanse wilka na dosięgnięcie jej, ale  w tym momencie odezwał się jej instynkt barbarzyńcy i już nie mogła ograniczyć się tylko do obrony, zaciskając pięść na stylisku topora skierowała ostrze osadzone na nim wprost na ciało wilka. Jeśli cios rzeczywiście trafił, to bez problemu mógł zwierze przeciąć na dwie polowy (siłacz).
Ale nieważne czy tak się stało czy też nie dziewczyna nie zapominając o tym większym osobniku spojrzała w miejsce, w którym wcześniej się znajdował i jeśli go tam nie było to:
a - jeśli trójnogi wilk został przez nią zabity zaczyna się rozglądać z przywódcą stada, a raczej osobnikiem, którego z przywódce uważała.
b - jeśli pierwszy wilk jednak nie został trafiony to dziewczyna nie mogąc po prostu odwrócić od niego uwagi pozostawia tego większego polegając na słuchu, aby go zlokalizować, a sama atakuje jeszcze raz niebieskiego.
Szybki doskok i posłanie bardzo mocnego ciosu toporem, który trzymała w tej chwili obiema rękoma. Wilk umknął ? To zaatakowała jeszcze raz. Wilk kontratakował ? Otrzymał bolesną nauczkę, aby tego nie robić, a mianowicie mocny kop w głowę prawą nogą od tej właśnie strony, a następnie licząc na to, że kopnięcie (o ile trafne) ogłuszy wilka Araella dobiła  go toporem i wtedy zwróciła swoją uwagę na zlokalizowaniu drugiego wilczura.

Oj niedobrze, niedobrze. Sytuacja ze złej zmieniła się na jeszcze gorszą, teraz miała do czynienia z trzema wilkami. Tak więc teraz potrzebna była koncentracja, i to na maksymalnym poziomie. Dziewczyna w tym momencie była chyba tak skupiona jak nigdy z wiadomych z resztą względów. Młody osobnik po prawej, on jest na pewno najsłabszym ogniwem, jego powinnam wyeliminować najpierw. - taka była myśl dziewczyny. Jednak czy może sobie pozwolić na odwrócenie się plecami do tego szarego. No cóż chyba to było lepsze niż jakby została zaatakowana przez nie na raz. Tak więc rzucając chłodne spojrzenie na wilczura z blizną nagle wystartowała. Nie na niego, oj nie, tak jak planowała jej celem był młody osobnik o brązowej sierści. Mając nadzieję, że jest on niedoświadczony, nieobyty w polowaniach i spanikuje Araella doskoczyła do niego szybko i pierwszy cios markując starając się tym zmylić wilka szybko przeszła do drugiego ataku, w który włożyła znacznie więcej siły, miał to być cios kończący, ale gdyby wilk chciał uciec dziewczyna stara się go powstrzymać, przydeptuje jakąkolwiek cześć jego ciała nogą i wyprowadza cios ostrzem masywnego topora. Skupiła na tym swoją uwagę, aby skończyć z nim jak najszybciej oczywiście jeśli pierwsze ataki nie poskutkowały na młodego wilczura spadły i kolejne, aby jednak nie stanowił już zagrożenia.
Ale chociaż Araella była skoncentrowana na tym osobniku to inne też nie stały się ignorowane zupełnie. Jeśli tylko usłyszała coś (czujność) zaatakowała w przewidzianym przez siebie miejscu ataku, nie było oczywiście czasu na obracanie się i topora więc była to doskonała okazja do wykorzystania szpikulca na końcu styliska. Tak więc po prostu pchnęła koniec swego topora niczym włócznią w atakującego ją wilka jednocześnie odskakując na bok (Mobilność). W tym co się mogło stać było wiele niewiadomych, ale jeśli zraniła wilka, który chciał ją zaatakować znienacka kiedy pojedynkowała się z tym o brązowym futrze, odstąpiła od młodego osobnika, aby jak najszybciej wykończyć tego rannego. Oczywiście starała się to zrobić jednym silnym ciosem.
To co zrobiła było bardzo ryzykowne, ale wydawało się to jej najlepszym rozwiązaniem, a wiele czasu na zastanawianie się nie miała więc dopiero okaże się czy dobrze postąpiła.

edit.
// oj~! wyszło więcej niż planowałam o.O //

Ostatnio edytowany przez Araella Rhiss (20-10-11 22:16:20)

I Co teraz ? Nawet nie mogę się ruszyć, co mogę teraz zrobić ? Jak to w ogóle jest możliwe, przecież nie ma mowy, żeby sparaliżował mnie strach... Więc jak ? - zastanawiała się kiedy zbliżył się do niej przywódca stada. W tym momencie spodziewała się już najgorszego, nie mogąc nic zrobić jedynie chwyciła mocniej topór, nic poza tym bo poruszyć się nie mogła...
Araella kompletnie nie wiedziała co się dzieje, przeraził ją widok jak przywódca stada pożerał młodego osobnika, którego przed chwilą ubiła. Kiedy zobaczyła, że brak także tego pierwszego, trzynogiego wilka, którego pokonała zaczęła się zastanawiać czy są to rzeczywiście wilki, nie słyszała bowiem o takim zachowaniu tego gatunku.
Nie dane było jej długo rozwodzić się nad tym tematem, gdyż usłyszała głos za swoimi plecami. Kompletnie nie spodziewała się, że jest tutaj ktoś jeszcze, odwróciła się odruchowo i ujrzała mężczyznę ubranego w skóry wilków. Jakiś druid, bądź szaman... jestem uratowana. - pomyślała i wtedy przemówił do niej.
- Dołączyć do twego stada ? - powtórzyła niepewnie - Co to znaczy ? Nie rozumiem... - jedynie tyle wycisnęło się z jej ust, nie powiedziała nic więcej, choć będąc dokładniejszym należy napisać, że nie potrafiła powiedzieć nic więcej.

Czy powinnam do nich dołączyć ? ... Nie, o czym ja myślę ! Nie mam powodu dla którego miałabym się na coś takiego zdecydować. - pomyślała dziewczyna. Nagle powróciła do niej cała  determinacja, chęć działania. Zadziornie rzuciła do przywódcy stada:
- Dlaczego ? ... Dlaczego miałabym zgadzać się na twą propozycję ? Tym bardziej, że nadal nie wiem o co chodzi z tym całym klanem wilczych ludzi ? - nie mówiła tego aby zdenerwować swojego rozmówcę, ot po prostu nie widziała powodu dla którego miałaby stawać na ich propozycję, a na pewno nie zgodzi się tylko dlatego, że tego od niej oczekują starając się ją zastraszyć. Sama dobrze wiedziała, że jest silna i jeśli nie usłyszy sensownej  propozycji. W każdym razie była przekonana, że jeśli wilki nie będą już zbyt rozmowne to będzie w stanie z nimi walczyć. Oby sprzyjało mi szczęście... - pomyślała tylko...