Wiele jest religii na naszym świecie, niektóre dziwne, inne surowe. Jest jednak ta jedna jedyna, która swoją okrutnością odbiega daleko od pozostałych.

Kemunafikanizm to religia z pierwszego rzutu oka bardzo pokojowa, jednakże gdy zgłębić się w jej doktryny możemy ujrzeć jej hipokryzję. Kemunafikanie wierzą, że światem rządzi jeden Bóg, który go stworzył i to właśnie on go unicestwi w Dniu Ostatecznym, kiedy to istoty zostaną podzielone na ,,złe" i ,,dobre" i według tej kwalifikacji będą żyły wiecznie albo w piekle, albo w niebie. Bóg ich jest, według nich samych, nieskończenie dobry i miłosierny nawet dla tych, którzy w niego nie wierzą, jednocześnie ich potępia za ich odmienne wyznanie. Ich Bóg pragnie naszego szczęścia, lecz zsyła na nas nieszczęścia i katastrofy, które kemunafikanie tłumaczą jako ,,próbę wiary". Ich Bóg nie namawia ich do walk, lecz jego wyznawcy mieczem i ogniem, gwałtem i mordem nawracają innowierców.

Hierarchia w ich kościele jest dość prosto zbudowana. Na ich czele stoi najwyższy kapłan, zwany ,,Ojcem", który rządzi wszystkimi ,,Kenitami", czyli duchownymi, którzy nauczają zwykłych wierzących religii.

Kemunafikanie obchodzą wiele świąt, podczas których jedzą wspólnie wieczerze i łamią się chlebem oraz piją wspólnie wino. I wszystko byłoby jeszcze w porządku, gdyby nie ich skłonności do... zjadania innowierców.

Tak, tak. Jedzą niewierzących. Wcześniej jednakże poświęcają ich Jedynemu Bogu. Cały obrzęd ceremonii nie jest dokładnie znany, lecz to, co wiem, spiszę w tej księdze.

Otóż przed poświęceniem Kemunafikanie poszczą przez 40 dni, podczas których unikają jedzenia mięsa oraz wszelakich zabaw i uciech. Trzy dni przed ceremonią ofiara zostaje złapana, a na jej ciele wycinają oni sztyletem tajemnicze znaki, a krew zbierają do złotego kielicha. W dniu Święta ofiara zostaje położona na ołtarzu w kształcie krzyża. Wierzący odśpiewują w tym momencie powolne i monotonne pieśni, które cichną w momencie, gdy to Ojciec wychodzi z kaplicy. Wtedy odmawia on modlitwę i zaczyna odkrajać po kolei każdą kończynę ofiary, która jest w pełni przytomna ( podaje jej się specjalny napój zwany Kremolem ). Dopiero na końcu ofiara zostaje zabita poprzez przebicie serca srebrnym sztyletem. Mięso zostaje rozdzielone między wiernych, którzy spożywają je na surowo. Wtedy też właśnie Ojciec wypija krew ze złotego kielicha, a głowa ofiary zostaje wetknięta na pal, gdzie to wisi przez 12 dni, a następnie zostaje zaniesiona do kaplicy.

Ich symbolami są proste znaki orła, oka oraz kół wpisanych w trójkąt.