- A znajdzie, znajdzie - karczmarz zmrużył oczy i uśmiechnął się krzywo widząc monetę.
Popatrzył gdzieś w dal i leniwie się przeciągnął po czym ziewnął szeroko i oparł się o blat. Trzech mężczyzn z zapałem grało w karty, lecz nie żaden z nich nie odważył się wyjść pt. W kącie na ławie leżał widocznie zdrożony elf w szarozielonej opończy i spał w najlepsze.
- Będzie to was kosztować - mężczyzna udał, że się zastanawia - dla dwóch osób 50 zm.

Jeden z graczy spojrzał na towarzysza wściekle i szepnął mu coś na ucho. Z pewnością nic dobrego, bo na jego twarzy wymalowało się zdziwienie, a później niepohamowany gniew. Walnął pięścią w stół, lecz zaraz się opamiętał i przeprosił karczmarza szybkimi ruchami rąk.
- Ja bym radził się nie zbliżać - karczmarz zniżył głos do szeptu - typy to z pod ciemnej gwiazdy. Toleruję ich dlatego, że burd nie wszczynają, ale ciągle o czymś rozmawiają i widać nie zależy im na rozgłosie.
- Widziałem kiedyś jak jeden z podchmielonych jegomościów chciał z nimi zagrać. Warknął coś do nich, a nastepnego dnia leżał przed karczmą z nożem w gardle.

Jeden z graczy zauważył cię i obrzucił nienawistnym spojrzeniem. położył wymięte karty i wstał gwałtownie.
- Poszedł stąd, chłystku.  Podsłuchiwać by pewno chciał. Won, stąd bo jak się zamachnę!...
Drugi z grających przerwał mu gwałtownie i silnymi ramionami o grubości średniego drzewa posadził go na miejsce.
- Czekaj Talik - powiedział łagodnie - niech powie po co przyszedł, a dopiero potem będziesz mógł go sprać. No, gołowąsie gadaj od kogo przychodzisz!
Głośne strzykanie kości onieśmieliłoby nie jednego, jednak szans na ucieczkę raczej nie miałeś. Z każdą sekundą paskudna twarz osiłka stawała się jeszcze bardziej paskudna, a czerwone węgle jarzące się w jego oczach jeszcze bardziej czerwone. Ostatni z mężczyzn siedział spokojnie i przenikliwe się w ciebie wpatrywał jak by chcąc odczytać twoje myśli.

Zamyślony wszedł do karczmy, planując swoje następne poczynania. Jeśli jego przewidywania są słuszne, w lesie Byon może grasować czarnoksiężnik czy inny złowrogi mag. A może wyjaśnienie jest inne? Czas pokaże. W tej chwili rozsądnie chyba byłoby znaleźć jakiegoś maga i zapytać się, czy podczas praktykowania czarnej magii mogą być niezbędne zwierzęta...

Z rozważeń wyrwał go dopiero skrawek rozmowy, toczony między czarnowłosym mężczyzną z bródką, a kilkoma innymi siedzących przy stoliku z kartami w rękach.
[...]"dopiero potem będziesz mógł go sprać. No, gołowąsie gadaj od kogo przychodzisz!"

Najwyraźniej może być ciekawie... Kyth usiadł niedaleko przy stoliku i wytężył uszy, wyciągając z kiszeni nożyk i bawiąc się nim, by wyglądać na zajętego własnymi sprawami.

Ostatnio edytowany przez Kyth Moire (26-01-11 21:01:32)

Cóż, to jego życie - wzruszyłem ramionami - niech je traci jak chce. Podobnie z pieniędzmi. Chociaż jeśli jest rozsądny, nie będzie grał tutaj, skoro nawet nie zatrudniłeś kilku ochroniarzy - zakpiłem przy okazji z bezpieczeństwa karczmy, gdyż przecież sam właściciel obawiał się swoich klientów.

Piwa nie odmówię, ale chciałbym też uzyskać  chwilę twojego czasu. Gdzie można by znaleźć maga, który mógłby udzielić mi informacji dotyczących magicznych rytuałów? - przeszedłem na temat, ignorując pytanie o swoje pochodzenie. Nie jest to coś, co interesowałoby karczmarza, chyba że jest ciekawy plotek z innych stron. Tych zbytnio nie miałem.

Kyth:

Karczmarz nalał ci piwa, podsunął kufel i splótł ręce pod brodą.
- Ten, tego - zastanowił się zmarszczywszy już pomarszczone czoło bruzdami zmęczenia - Ten, tego myślałem nad biblioteką, ale widzi mi się, że prędzej, lepiej i dokładniej dowiecie się w ten, tego Uniwersytecie w Velemerii. Drogi to niemało, przyznam, ale ten, no jeśli mocno wam trzeba to tylko w Velmerii!

Nilker:

- Skoro zasad nie znasz, gówniarzu to czego się plątasz pod nogami? - burknął ten silny - Życie ci niemiłe, czy co?.
Osiłek znów rzucił kością i zarechotał tak głośno, że przeciwnik zmarszczył brwi. Obejrzał obojętnie swoje paznokcie i ze stoickim spokojem wyłożył dwie karty. Obleśny uśmiech spełzł momentalnie z twarzy mężczyzny i  zamienił się znów w ten sam, paskudny grymas.

Uniwersytet... słyszałem trochę o nim. Gdzie on dokładnie jest? - zapytałem, powoli sącząc piwo z kufla. - kursują tam może karoce pocztowe? Jeszcze nigdy nie miałem okazji przybyć do Velmerii - dodałem słowem wyjaśnienia - nawet jeśli byłem w tej krainie to nie miałem potrzeby tam się wybierać.