Włos jej czarny jak mój umysł, gdy wracam
Z karczmy
A ręce jej jak polskie drogi ser szwajcarski
Nocą
Łazi po lesie
I gada z księżycem
Zawsze wie, jak się zgubić
By dojść do ruin
A potem zniknąć
Pijana, a trzeźwa
Chla i tańczy
Nie ma pieniędzy
A starcza jej na gorzałkę
Po pijaku
Po ciemku
Z chłopem na plecach
Bez trudu trafia do chatki
Którą wcześniej znalazła po to
By móc później do niej trafić
Po pijaku, po ciemku i z chłopem na plecach
A na koniec uciekła po to
Żeby mnie nauczyć Magii
A zwą ją
Jeszcze tego nie wiem

Starał się być poetycki,
Ziemowit