Zza ściany drzew, krzewów i kamieni wyłoniła się zakapturzona postać w białym, lśniącym płaszczu. Owy osobnik powoli przechadzał się w stronę opuszczonej wioski. Niczym specjalnym nie przyciągnięty tutaj, tak naprawdę natknął się na to miejsce przypadkiem. Teraz jednak, zaciekawiony widokiem zgliszcz, ruin i kto jeszcze wie czego, postanowił to zbadać, jak na prawdziwego łowcę przygód przystało. Nie zapomniał jednakże o podstawowych środkach ostrożności. Bo nie mógł przecież przewidzieć, na co mógł się tam natknąć. Chwycił łuk, wyciągnął z kołczanu strzałę, nałożył na cięciwę, a następnie napiął ją, kierując pocisk ku podłożu, by przypadkiem nie wystrzelił, poprzez jakiś odruchowy gest obronny. Spokojnym, bezszelestnym krokiem ruszył przed siebie, rozglądając się, czy nie ma w pobliżu kogokolwiek żywego. Z pozoru nie zanosiło się na to, bo wioska wyglądała na opuszczoną, od wielu wiosen, jednakże nie on jeden mógł tutaj przypadkiem trafić.
_________________
PS. Apeluję o deszcz! : D
_________________

Sam w sobie widok szarżujących orków przyprawiał o strach niejednego. Młodzian czuł, jak serce bije mu coraz mocniej. W pierwszej chwili zaparło mu dech w piersiach. Szybko jednak udało mu się opamiętać, przypomniał sobie w jakiej sytuacji aktualnie się znajduje. Z wyraźną determinacją w oczach spojrzał na bandę podstępnych kreatur. Wymierzył w pierwszego, celując w okolice golenia. Oddał pierwszy strzał, który miał zgodnie z "planem" Sariona przewrócić pierwszego. Zaraz dobył kolejnej strzały, nie dając szansy drugiemu orkowi na podejście, zaczął się cofać, celując w klatkę piersiową szarżującej bestii. Zaraz można było usłyszeć świst przelatującej strzały, która szyła przed siebie. Chłopak kątem oka zerknął, czy nie stoi za nim jakowaś przeszkoda, a następnie wzrok ponownie przeniósł na przeciwników. Wyciągnął z kołczanu kolejną strzałę, mierząc przed siebie. Zamierzał ją wystrzelić w tego, który pierwszy się nawinie na celownik. Wciąż pozostał przecie ork, który jeszcze chwilę temu nieudolnie starał się czytać zapiski ze zwoju.

Sycząc z bólu czuł, jak wzbiera w nim gniew, adrenalina bierze górę, a wszystkie zmysły stają się jeszcze bardziej wyostrzone, niż przedtem. Starał się stłumić wszelakie emocje, wiedział, że nie może dać się im ponieść. Zebrał się w garść w miarę szybko, by zdążyć pomyśleć jeszcze, co dalej. Nie dając napastnikom czasu na reakcję, przeturlał się poza zasięg ich broni, by móc swobodnie wstać. Zacisnął zęby, spoglądając na obu agresorów. Wnet bez żadnego ostrzeżenia wykonał wypad w przód, połączony z pchnięciem obu mieczy, celując w brzuch jednej z bestii. Wydał przy tym z siebie coś, jakby połączenie jęku ze stęknięciem. Między jednym ciosem, a drugim zrobił odstęp, by zaskoczyć go, gdy ten będzie parował atak. Następnie instynktownie odskoczył w bok, gdyby drugi z orków zamierzał dorzucić coś od siebie. Chwycił mocniej rękojeści obu mieczy, a następnie zgrabnym ruchem odepchnął się od przeciwnika.

Klęcząc wypuścił broń z lewej ręki i chwycił się za krwawiącą pierś. Zakasłał tylko, patrząc to na jednego, to na drugiego napastnika. Wstał na jedno kolano, zaciskając rękojeść miecza i z szyderczym uśmiechem przekręcił lekko głowę na bok.
-Egh... -wycedził przez zaciśnięte zęby. -Cco? Podłe... ekhe...! bestie. Boicie się podejść pojedynczo, tchórzliwe psy? Nie pokonacie mnie. Nnnigdy... Argh... Nnie rrozumiec...ie? - podniósł z ziemi drugie ostrze, a następnie wstał. Wyprostował głowę, a następnie ponownie odkaszlnął. Przez krótką chwilę starał się wyrównać oddech, aby zaraz móc rzucić się na napastników w rozpaczliwy bój. Po raz kolejny zdecydował się zaatakować bardziej osłabionego walką orka. Po raz kolejny ruszył z krótkim wypadem, tym razem ostrza szły prosto, skierowane nieco wyżej, bo w klatkę piersiową. Bez względu na wynik, chłopak niespodzianie rzucił jednym z mieczy w drugiego orka. To z pewnością zaskoczyło obu napastników. Młodzik uśmiechnął się tylko arogancko, a następnie ponownie skierował zimny, bezlitosny wzrok w stronę pierwszego zaatakowanego potwora. Szybkim ruchem uderzył go z otwartej ręki, celując w okolice szyi, uprzednio wysuwając ukryte ostrze. To się nazywa as w rękawie!

Zmęczony ponownie chwycił za krwawiące ramię, spoglądając na ostatniego orka. Doczłapał do leżącego łuku, chwycił go, biorąc również strzałę. Nałożył strzałę i napiął cięciwę, powoli zbliżając się do orka. Przystanął, mierząc w niego.
-Hm... Nie wiem... - przemówił, spoglądając na bestię. -Ale chyba zdajesz sobie sprawę, że nie masz większych szans? - chwila ciszy. -Nie? Jaka szkoda.
Na to wypuścił strzałę w kierunku "uczonego" orka, jeśli można to tak nazwać. Na to wyciągnął kolejną strzałę i po raz kolejny wymierzył w stronę potwora.