Świat wokół rozpłynął się, dźwięki, kolory, zapachy, odczucia, myśli - wszystko zlało się w jedną chaotyczną całość, krążącą, wirującą wokół ciebie, a twoja głowa, twój umysł zdawał się być środkiem tego chaosu, jednocześnie będąc jedyną trwałą, logiczną rzeczą. A po chwili wszystko zniknęło. Usłyszałeś szum wodospadu, jednostajny i cieszący ucho, przyjemna, delikatna woń lasu wypełniła ci nozdrza, poczułeś na swojej twarzy maleńkie kropelki wody, które rozrzucał na wszystkie strony buzujący wodospad. Poczułeś miękką trawę pod gołymi stopami.
Otworzyłeś oczy. I teraz one zasmakowały piękna tego, co cię otaczało.
Znajdowałeś się na leśnej polanie, porośniętej niską, zieloną trawą. Na lewo od ciebie pienił się wodospad. Woda spływała gdzieś z wysoka, spomiędzy szarych, potężnych skał - zdawało się, że z samego nieba. A nieboskłon był koloru błękitu, delikatnego, nie intensywnego. Śnieżnobiałe strzępy chmur pływały po nim spokojnie, grzało złociste, okrągłe słońce - i, co dziwne, wcale nie raziło cię w oczy. I nawet nie było ci gorąco - było akurat.
I wtedy spostrzegłeś, że nie jesteś sam. Od strony wodospadu maszerowała ku tobie elfka - arcypiękna elfka. Była dosyć wysoka, szczupła, posiadała fiołkowe, kocie oczy. Proste, czarne włosy kaskadą spływały jej z ramion, aż po biodra. Zgrabne, długie nogi powoli stąpały, kierując elfkę w twoją stronę. I nagle dostrzegłeś coś jeszcze - elfka była całkowicie naga. I wcale nie pozbawiona krągłości.
Do głowy przyszły ci sprośne myśli. Choć wiedziałeś, że nie wypada się tak gapić, nie mogłeś oderwać wzroku od tajemniczej piękności. A elfka naraz uśmiechnęła się. A jej uśmiech był piękniejszy nade wszystko, co w życiu uważałeś za "piękne". Gdy się zbliżyła, poczułeś bijącą od niej woń lawendy.
- Słyszę twoje myśli - powiedziała aksamitnym, zwalającym z nóg głosem. Zrobiłeś się cały czerwony, szybko przepędziłeś z głowy fantazje na jej temat, odwróciłeś wzrok. Pomyślałeś, że jeszcze nigdy nie było ci tak wstyd.
Elfka zachichotała. A jej chichot był piękniejszy nade wszystkie chichoty świata.

// Chłopie, rozpisz się trochę! Pisz dłuższe posty, opisz swoje wrażenia, odczucia, żeby to nie było takie... suche.
Elfka ponownie zachichotała, wzbudzając u ciebie, nie wiedzieć czemu, zakłopotanie. Piękność zaś najwyraźniej wcale się nie wstydziła - nie miała zamiaru zakrywać swego obnażonego ciała. Podeszła bliżej, na co przez twoje ciało przeszedł dreszcz... dziwny, rozkoszny dreszcz.
- Medytujesz - odparła elfka tonem, jakby to było oczywiste. Jej głos potoczył się pięknym echem przez rajski świat, w którym się znalazłeś. - Jesteś u siebie - dodała tajemniczo.