Everis lekko zbity z tropu pytaniem kobiety, wyrwał się z melancholii w jakiej pogrążony był od dłuższego czasu. Jego oczy nie były przyzwyczajone do bezkresnej ciemności jaka wówczas panowała - był przecież tylko człowiekiem. Z takiej odległości nie mógł wypatrzyć lica dziewczyny, jego źrenicom ukazywał się niewyraźny kształt, szczupłej, kobiecej sylwetki, która pogrążona w ciemnym mroku, zdawała się promieniować lekkim  światełkiem.
- Nie chciałem cię przestraszyć - wypalił bez zastanowienia, delikatnie poprawiając grzywkę, w razie czego złapał kurczowo rękojeść miecza umiejscowionego w pochwie - właściwie co ktoś taki jak ty, robi w takim miejscu jak to, ciemny las nie jest odpowiednim miejsce zabaw dla małych dziewczynek - uśmiechną się odsłaniając szereg białych zębów. - Ktoś mógł ci zrobić krzywdę, ale w końcu co ja tam wiem, nigdy nie miałem w zaszczycie martwić się o cudze życie.

Ostatnio edytowany przez Everis (26-10-11 21:15:57)

Ach tu mnie masz - młodzieniec odstawił delikatnie dłoń od rękojeści - dostrzegłaś tak drobny ruch, w niesamowitych ciemnościach, jestem pod wrażeniem. Czarodziejka ? - rzucił z zaciekawieniem. - Miło mi cię poznać - dodał uśmiechając się przyjaźnie, teraz wiedział, że widzi, każdy jego ruch -  i nie, nie musisz się obawiać o przyzwane stwory, niezbyt param się magią o ile karciane sztuczki można do takowej zaliczyć.
- Więc moja droga - co sprowadza cię do tak niezwykłego miejsca, gdzie normalnie, każdy człowiek szukać by mógł tylko zguby, jakiś konkretny cel, czy może tylko przypadek ?

- Miecz moja droga mam zawsze przy sobie - odpowiedział młodzieniec badając wzrokiem sylwetkę kobiety - nie ze strachu, lecz ostrożności. Kto wie czy w takim, powiedzmy bezpiecznym miejscu, nie czai się coś złego ?
- Ech - westchną spuszczając oczy w dół, przez chwilę patrzył się w ciemności myśląc co dalej robić. - Skoro robimy to samo, czemu by nie połączyć naszych sił, razem zawsze raźniej i bezpiecznej, a pomoc maga byłaby największym dobrem jakie mógłbym posiąść.

No tak, kobiety i nagle nie wiadomo o co im tak naprawdę chodzi – wzdychał zabójca, oglądając  za oddalającym się cieniem dziewczyny. Zostawić ją na pożarcie potworom czy też nie ? W końcu przecież zwierzaki też muszą coś jeść – pomyślał w duszy, uśmiechając się głupkowato do siebie. Nie tam, a jak coś się jej rzeczywiście stanie, może pójdę za nią, aby zaspokoić sumienie. Ruszył powolnym krokiem w stronę kobiety, stawiał kroki niedbale uginając delikatnie źdźbła trawy. Wiedział, że go słyszy, może specjalnie dawał gustowne znaki swojej obecności, albo tylko mu się tak zdawało. Nie wiedział co ciągnęło go za nią, ciekawość ? Możliwe. Nie obchodziło go czy jest zła czy nie, wiedział, że to spotkanie nie jest przypadkiem.

O mnie się nie martw - rzekł młodzieniec poprawiając roztrzepaną grzywkę - o moją inteligencję również, po prostu niecodzienną rzeczą jest spotkać kobietę w samym środku lasu. Powolnym krokiem zbliżał się do migoczącej postaci, ciemność zalewała mu oczy, widział jedną ścieżkę, podążał jednym tropem. Podszedł bliżej, rysy twarzy dziewczyny odbiły się w nikłym świetle księżyca - była piękna - pomyślał. W jednej chwili otrząsnął się, lewą rękę skierował na fałd wystającego ubrania pod który był schowany sztylet, delikatnie poniżej pasa. Chciał być czujny, fach go tego nauczył, nie da się omamić.
- Nie chciała byś - rzucił niepewnie, z wyraźnie wibrującym głosem - trochę odpocząć, pewnie błąkasz się po tych lasach cały dzień.

Są różne metody odpoczynku - uśmiechną się odsłaniając zęby - myślałem że coś wymyślisz. Ale skoro nie jesteś zmęczona, możemy tak chodzić po lesie i obserwować gwiazdy, noc jest jeszcze młoda, czasu mamy dużo. Odwrócił się na pięcie i spojrzał w niebo, chmury delikatnie przysłaniał nieboskłon jednak to się nie liczy, wszystko tu było cudowne, las, księżyc i ona... Dlaczego nie odczuwał lęku, nie bał się ? Była to sytuacja inna od tych, które zwykle mógł przeżyć, nie wiedział nic, lecz ciekawość była silniejsza, jego jedynym priorytetem było brnąć w to jak najdalej nie patrząc się na konsekwencje.

Mężczyzna zdziwiony podniósł prawą rękę lekko do góry, nieprzyjemne ukłucie rozeszło się dziwnym pulsowaniem po całych plecach. Kątem oka zerkną przez ramię - nie bał się odwrócić. Instynktownie w ułamku sekundy, malutki nożyk znalazł się pomiędzy jego knykciami, ostrze ukryte za rękawem czekało, aby pokryć je śladem świeżej krwi. Ostrożnie przestąpił z nogi na nogę, widział jej delikatne rysy twarzy i moment, w którym cofała palec. Złapał ją za odsuwającą rękę i delikatnym ruchem głaskał po wierzchu dłoni. Spojrzał jej prosto w oczy, świeciły jak gwiazdy, kontrastowały z mrocznym niebem.
- Dopisuje ci poczucie humoru - rzekł lekko się uśmiechając

Ostatnio edytowany przez Everis (28-10-11 21:54:10)