Gdy wszedłeś do karczmy, ta powitała Cię niemal niezmąconą ciszą przerywaną tylko od czasu do czasu głośniejszym szeptem niedowierzania lub złości.
Lofar podszedł do ciebie i klepnął przyjacielsko w ramię. Od tego 'klepnięcia' ledwo złapałeś oddech.
- Aaaach... nowy! - karczmarz zdawał się nie zauważać, że nadużył nieco krzepy. Pracy wam trzeba? Myślę, że cosik się znajdzie...
Odsunął się na krok i przechylił głowę w bok.
- Widzę, żeście bitni, pełni zapału, a młodzi! Widzicie tego jegomościa w rogu sączącego piwo? On coś gadał, że trzeba mu pomocnika. Spytajcie go, może was weźmie!
Karczmarz splunął na podłogę i wytarł spocone ręce w fartuch. Burknął coś pod nosem i ruszył do gości, którzy domagali się strawy.

Mężczyzna spojrzał na ciebie zaskoczony i uniósł oczy znad kufla. Wyglądał na istotę wybudzoną z letargu.
- Witam - dopiero teraz na jego twarzy zagościł spokój - trochę przysnąłem.
Uprzedzam na początek, że robota, którą zlecam jest niezwykle ryzykowna. W kanałach ostatnio potworów się namnożyło. Zwykle nie zwracalibyśmy to uwagi, bo zawsze tam sobie siedzą i nikomu nie wadzą, a wczoraj dwóch mieszkańców ubito. Na to też byśmy nie zwrócili większej uwagi, ale dzisiejszej nocy zabiły dziesięciu... Więc ja się pytam co będzie jutro, a co za tydzień?
Zadanie jest proste. Przetrzebcie no trochę kanały z potworów, a zapłacę wam i podziękuję. Podejmiecie się?

- Sztuki walki? - zdziwił się mężczyzna - Nie, nie znam żadnych, ale myślę że za odpowiednią opłatą znajdzicie mistrza który otworzy przed wami nowe techniki. Jeśli chcecie możecie kogoś wziąć, ale wtedy zapłata będzie mniejsza, a proponuję wam 400 zm...
- Zaopatrzcie się w źródło światła, a także żywność i odwagę. Jakieś pytania?

Mężczyzna spojrzał na ciebie poważnie i machnął ręką do karczmarza. Przez chwilę szeptał mu coś na ucho, a gospodarz słuchał w skupieniu.
- Kanały? Nie trudno je znaleźć. Szerokie koryto w Felgardzie Dolnym z gargulcami, które czuć już z daleka. Na miejscu spotkacie człowieka, który da wam klucze.
Karczmarz wrócił z pakunkami owiniętymi w szary papier i owiązanymi sznurkiem i szybko wepchnął ci je w ręce.
- To - wyjaśnił - przy oszczędnym użytkowaniu są racje żywnościowe na dwa dni. Macie tu świeżą wodę, ser, chleb i owoce. Powinno starczyć.
- Powodzenia - odezwał się twój zleceniodawca - jeśli się wam uda, przynieście jakiś dowód.

W środku panował przyjemny chłód i o dziwo nie było duszno. Jak zwykle o tej porze był niemały ruch, więc nim karczmarz zdołał do ciebie dojść zdążyłeś już w miarę dokładnie przyjrzeć się co się działo w karczmie. W prawym rogu siedział jakiś gryzipiórek i pisał balladę. Lutnia oparta o jego kolana świadczyła o tym, że niedługo zaprezentuje swoje wypociny. Na środku jak zwykle była strefa rozrywki: hazard, walki na pięści, oraz nieprzyzwoicie pijackie zawody wzbudzały obleśnie uśmiechy na twarzach niektórych mężczyzn, oraz zgorszenie na twarzach wszystkich, nielicznych o tej porze kobiet. Karczmarz szybko skinał głową i zapewnił, że zarówno koń  razem z tobą zostanie obsłużony, oraz dowiedziałeś się, że będzie kosztowało to 45 złotych monet. Po niedługiej chwili dziewka służebna przyniosła parujący kawał mięsa oraz kubek wody.
- Jesteście zmęczeni - bardziej stwierdził niż spytał otyły felgardczyk w czarnym, przymałym wamsie - z daleka przybywacie?

- Jestem kupcem z Vantam - odparł otyły jegomość uśmiechając się przyjaźnie - Posiadam własne tratwy oraz barki którymi przewożę drewno oraz surowce mineralne z gór Kajatu do stolicy. Niezbyt ciekawa praca, ale lepsze to niż wojaczka, bądź najemne zabijanie. Ja - wyobraźcie sobie - zawsze wolałem postępować zgodnie z tym co przykazali nam bogowie. Więc gdy przeżyjemy te parszywe życie tutaj, tam u góry będziemy pić wino w rajskich ogrodach.
Mężczyzna upił porządny łyk wina i spojrzał na ciebie uważnie.
- Mówicie, że zabijacie bandytów? Nie chcielibyście mi się przydać? Tak się składa, że dziś skończył się rozładunek, a podczas drogi powrotnej wynajmuję takich chwatów jak wy aby bronili barki przed bandytami żerującymi na ładunek i barki. Jesteście konno - to prawda, ale tak się złożyło, że krasnoludzkie klany z Gór potrzebują rączych wierzchowców. Tako i więc wasz rumak zmieściłby się pośród ich, nieprawdaż?

- Będąc pod moim dowództwem nikomu nie będziesz ucinał ani rąk, ani dupy, ani innych narządów. Nie myśl sobie że nie poradzę sobie bez ciebie - odparł zimno felgardzki kupiec. Mam nadzieję, że zastosujesz się do moich rozkazów. Podróż zajmie cztery dni, a ataki zdarzają się rzadko, jednak wolę mieć gwarancję, że nie narażę się na straty. Twoje wynagrodzenie wynosiłoby 700 złotych monet i miałbyś gwarancję że twój koń byłby bezpieczny. Liczę, że jesteś uczciwy, bo nieposłuszeństwo albo próby oszustwa załatwiamy na miejscu - mieczem.
Mężczyzna urwał i zastanawiał się przez chwilę sącząc czerwony trunek.
- Sam dokładnie nie wiem po co krasnoludom takie rumaki, jednak widziałem je - są skrzyżowaniem kuców i czystokrwistych wierzchowców. Podejrzewam, że po górskich szlakach poruszałyby się szybciej niż na tych swoich kozobaranach.