Imię: Algirion Tas an'Dar
Pseudonim: Girion
Płeć: Mężczyzna
Rasa: Człowiek
Profesja: Najemnik
Wiek: 20 lat
Umiejętności: walka mieczem, retoryka, uniki, pisanie i czytanie.
Wygląd postaci: Średniego wzrostu, szczupła i wąska postać, która skrywa więcej siły niż na początku widać. Krok posiada pewny, a sylwetkę wyprostowaną. Posiada twarz śniadą, pomarszczoną od wiatru oraz słońca i lekko zarośniętą. Podczas gniewu na jego twarzy zjawia się słaby, jakby nieśmiały uśmiech, w oczach zaś zapala mu się gwałtowny ogień. W chwilach radości zdarza mu się nucić skoczne melodie. Ciemnowłosy, a jego granatowe oczy przeszywają na wskroś obserwowany obiekt. Widać w nich, że właściciel owych oczu jest osobą zdolną do wszystkiego i odważną. Jest również wierny i otwarty, a jego czyny zdradzają porywczość. Lęk przed ciemnością i miłość do butelki często bardzo utrudniały mu życie. Lubi się napić, jednak ma jedną zasadę: nie może pić sam. Nie znosi nieładnych i puszystych kobiet. Zawsze pragnie bohaterskich czynów i epickich wypraw. A jeśli chodzi o wiarę, to Algirion jest ateistą, ponieważ "Świat nie potwierdza istnienia jakieiś wyższej istoty, która siedzi NieWiadomoGdzie i snuje swe plany dotyczące śmiertelnych." Wierzy hardo w siebie, dobro i nadzieję. Traktuje każdego tak samo. Sądzi, że to czyny decydują o wartości innych. Obecność maga mu nie wadzi, jeśli nie ma ów czarodziej zamiaru go unicestwić lub wykorzystać. Zwykle jest wesoły, ponieważ życie w kompanii najemników wyuczyło go dystansu do świata i do siebie. Zabija tylko jeśli to jest konieczne, woli przedtem porozmawiać ze swoim celem, jeśli jest to cel rozumny. Gdyby potrafił rzezać innym sakiewki, to by z pewnością z tego żył, jednakże brak tej zdolności uniemożliwia mu życia z cudzych pieniędzy. Nie lubi przemocy, jeśli może porozmawiać, to chętnie z tego kożysta. Kiedyś przez niecały miesiąc był w straży, jednak mimo to jest mu prawo obojętne.
Historia: Algirion dość wcześnie stracił matkę. Razem z ojcem bardzo przeżywał utratę bliskiej osoby. Ludzie z wioski uważali, że wkrótce kowal i jego syn, Algirion, wyjadą do miasta, by tam wyrabiać doskonałe zbroje i broń. Jednakże krótko po 16 urodzinach Giriona, został zabity jego ojciec. Wtedy to ostatni Tas an'Dar zniknął zabierając stare uzbrojenie ojca. W końcu trafił do Nerdii, gdzie nieświadomie cały czas podążał. Dołączył się tam do straży miejskiej, w której nie zagrzał długo miejsca. Po ledwie miesiącu znów zniknął, tym razem kradnąc pieniądze swych kompanów. Błądził trochę po świecie , kilka razy był na skraju śmierci, jednakże szczęście się go musiało uczepić, gdyż zawsze napotykał się na niego jakiś sławny łowca skarbów. Za piątym razem uratował go szermierz o głośnej ksywce Koński Ryj, który go przyłączył do kompanii najemniczej "Kwiatuszki". Algirion zorientował się, że jego towarzysze posiadają nieliche poczucie humoru i nie sposób się z nimi nudzić. Zrobili raz obławę na wynędzniałego gryfa. Kompania tuż przed rzezią rzucała jajkami w zmarniałego stwora. Girion tak polubił szukanie skarbów i wykonywanie zleceń za pieniądze, że postanowił samemu wałęsać się po świecie i, w razie potrzeby, utworzyć własną drużynę. Gdy usłyszał o okazji do zarobku podszytej niebezpieczeństwem, zebrał klamoty i wyruszył do bogatej osady u podnóży gór Kajatu.
Poziom: 1
PD: 0
Ekwipunek:
- Koszulka kolcza z widocznymi znakami straży miejskiej w Nerdii oraz z setką tajnych kieszeni,
- Skórzane spodnie, które niejedno już widziały. Kilka łat świadczy o wieku, ale i o liczbie walk właściciela.
- Wysokie buty mocno spięte stalową sprzączką.
- Mocno świecący błękitnym światłem miecz półtoraręczny. Rękojeść owinięta zielono barwioną skórą jest zakończona wspaniałą głownią z symbolem jaskółki. Garda odznacza się miłymi dla oka symbolami gór, morza i lasów. Dziwacznie wykręcona stanowi doskonałą ochronę dla ręki. Ostrze jest wykute według tradycyjnego wzoru i posiada cholernie ostre krawędzie. Wyryte na nim runy znaczą: "Przed zabiciem zapoznaj się z treścią życia uśmiercanego, bądź skonsultuj się z najbliższymi mieszkańcami lub kapłanem."
- Płaszcz wcale długi. Czasami przeszkadza.
- Sakwa podróżna zarzucana na ramię,
- Hubka i krzesiwo,
- 2 sakiewki przechowujące po 50 złotych monet ukryte w tajnych kieszeniach pod koszulką kolczą,
- Pusty bukłak u pasa.

Wysłałem na PW, ale dla pewności...

Ostatnio edytowany przez Algirion (08-02-11 20:06:14)

Imię i nazwisko: Korinen Vahva
Przydomek: Mały
Płeć: Mężczyzna
Rasa: Człowiek
Wiek: 17
Umiejętności: Walka włócznią;Tropienie;Skradanie się;Zielarstwo(podstawowy)

Wygląd:

Nie pasowałem do opisu typowego barbarzyńcy. Bardziej przypominałem swą posturą kapłana, który całe dnie spędzał nad książkami. Wątła postura zdawała się całkowicie bez życia. Wąskie ramiona wyglądały, jakby nie były w stanie utrzymać oręża. Moje nogi jednak nad miarę rozbudowane były, gdyż sporo wędrowałem po dzikich ostępach. Byłem sporo wyższy od większości ludzi, mierzyłem ponad dwa metry. Jednak pomimo tego potrafiłem chodzić naprawdę cicho i niezauważalnie.

Twarz moja jeszcze młoda niezwykle była. Sam bowiem siedemnaście wiosen liczyłem. Twarz była podłużna i szczupła. Piwne oczy zdawały się często nieobecnym wzrokiem wypatrywać jakiegoś punktu. Wyraźnie zaznaczone brwi łagodnie rozciągały się nad piwną tonią. Skóra była niezwykle blada. Nos niezbyt uwydatniony. Usta często uśmiechnięte, jednakże czasem sprawiające wrażenie jakby nie potrafiły tego robić. Delikatny zarost idealnie zlewał się z długimi, ciemnymi włosami luźno powiewającymi na wietrze.

Ubrany zazwyczaj byłem we wszelakiego rodzaju skóry i futra. Często bowiem można było mnie spotkać w brązowych spodniach i koszuli z jeleniej skóry, do tego nosiłem buty ze skóry szarego wilka. Całość często znajdowała się jeszcze pod futrem z szarego niedźwiedzia. Przez plecy często zwisał pas, a przy nim przytwierdzona drewniana włócznia z żelaznym grotem. Przez ramię zaś torba przewieszona była, wykonana najwyraźniej z jeleniej skóry.

Historia:

Urodziłem się w niewielkiej, rybackiej wiosce. Z dziada, pradziada moja rodzina zajmowała się łowieniem ryb. Sam przysposobiłem się do tego zawodu, dzień w dzień pracując na łodzi ojca już od najmniejszych lat. Jezioro owe bowiem było obfite w pożywienie. Jednakże gdy zacząłem dorastać, rodzinny interes przestał sprawiać mi przyjemność, nigdy specjalnie nie budził wielkich emocji, jednakże po zjawieniu się tajemniczego jegomościa w wiosce, moje życie zmieniło się całkowicie. Okazał się on bowiem człowiekiem niezwykle ciekawym, nie zajmował się niczym szczególnym, a wszyscy wołali na niego "Wędrowiec". Zatrzymał się na kilka dni w pobliskiej karczmie, widoczni by odpocząć i sprzedać soje towary zdobyte na wszechobecnych stepach wiecznego śniegu. Lubiłem słuchać jego opowiadań o wiecznych podróżach, walce ze swymi słabościami, pokonywaniu niezwykłych bestii i odkrywaniu fascynujących miejsc. Kiedy wyruszać miał w drogę, poprosiłem go, by zabrał mnie ze sobą. Po uzgodnieniu wszystkiego z moimi rodzicami, wyruszyłem wraz z nim, rodzina była nawet zadowolona z tego powodu, gdyż sześcioro mojego rodzeństwa było drogie w utrzymaniu, a ja nie będę już na stanie mojego ojca. Podróżowaliśmy razem długo, "Wędrowiec" nauczył mnie wszystkiego, co sam potrafił, nauczył walki, przeżycia na łonie natury. Pomógł mi wyrzeźbić mą włócznię, osadzić na niej żelazny grot, zrobić ubranie. Minęło na tej niekończącej się wędrówce wiele wiosen, aż pewnego razu po prostu odszedł z obozu. Pomimo usilnych prób odnalezienia go, nie powiodło mnie się to. Był jak widać lepszym łowcą. Kto wie, może nasze drogi ponownie się spotkają?

Poziom: 1
PD: 0
Ekwipunek: Zestaw ubrania ze skóry jelenia o barwie brązowej, wykonana prostym krojem, bez szczególnych ozdobników. Płaszcz z niedźwiedziego futra, posiada kaptur, świetnie chroni przed zimnem. Skórzana, prosta torba, również wykonana z jelenia i nie ozdobiona. Długa na dwa i pół metra włócznia z drzewa sosnowego, zakończona żelaznym grotem. Krzemienny nóż, służący głównie do patroszenia zwierzyny, przypasany przy boku.