Widząc z daleka kontur chatki, ucieszyła się. Wiedziała, że za chwilę padnie ze zmęczenia połączonego z upojeniem alkoholowym. Na szczęście, zdążyła...
   Otworzyła drzwi i z ledwością przecisnęła się przez wejście. Zazwyczaj było dla niej dobre, ale nie wtedy, gdy musiała targać ze sobą rosłego mężczyznę.
   Skierowała się do pokoju na lewo. Tam rzuciła na wpół bezwładne ciało na łóżko i poprawiła mu dyndające ręce. Niestety, nie miała czym go okryć, gdyż koce, które ocalały, wietrzą się na płocie. Niewiele myśląc, ściągnęła spódnicę i położyła się obok mężczyzny. Zachichotała cicho na myśl o jego twarzy, gdy obudzi się rano razem z półnagą kobietą w łóżku. Po kilku minutach zasnęła z błogim uśmiechem na ustach...

Luna nie spała już dłuższy czas, postanowiła jednak nieco poudawać. Przemogła w sobie chęć znalezienia wody i wypicia jej w hektolitrach. Za to układała sobie w głowie plan...
   Gdy tylko Darton położył się obok niej i szturchnął ją, obróciła się do niego i pocałowała lekko w usta, po czym przytuliła się do niego.
- Dzień dobry, kochany... - wyszeptała z wyraźnym zadowoleniem. Teraz zaczęła całować lekko jego szyję i zamruczała do uha. - Powtórzymy kiedyś tę noc? - przygryzła delikatnie płatek jego ucha.

Początkowa reakcja była taka, jaką się spodziewała, lecz jego następne czyny... Co to ma być? Przerwała bezmiłosiernie pieszczoty i szybkim ruchem zeskoczyła z łóżka i przeciągnęła się, prezentując teraz swoje kształty w pełni.
- Mam kaca. - oświadczyła, jak gdyby nigdy nic. - Idę przynieść wody. Ty się ogarnij trochę, wczoraj narobiłeś mi nieco kłopotów. Powinieneś mi na kolanach dziękować, że Cię tutaj przytargałam. - gdy tylko skończyła mówić, zniknęła w drzwiach. Po kilku chwilach wróciła z wiadrem pełnym wody, które postawiła w salonie i, nawet nie gotując jej, piła prosto z wiadra. Wzięła kilka dużych łyków i dopiero wyprostowała się z uśmiechem na ustach.
- Boli Cię głowa? - zapytała, nie wchodząc do pokoju. Pojawiła się w nim dopiero po chwili z kubkiem pełnym wody. Usiadła na krawędzi łóżka obok Dartona i wręczyła mu kubek. Po jej szyi i dekolcie spływały strużki wody świadczące o tym, że na dworze chlusnęła sobie wodą w twarz.

Widok nagiego mężczyzny sprawił, że zrobiło jej się nagle gorąco. Jej wzrok wcale nie leciał na niższe partie ciała mężczyzny, tylko spoczywał na jego torsie. O boże! jaką ona miała słabość na punkcie męskich torsów i pleców. W dodatku... czy on musi być tak cholernie przystojny?
   Złapała się na tym, że po raz pierwszy powstrzymuje się przed zbliżeniem. Nigdy wcześniej nie miała takich wątpliwości. Westchnęła ciężko, zbliżyła się do mężczyzny i, dalej siedząc na brzegu łóżka, złapała go za dłoń i pocałowała jej zewnętrzną stronę.
- Czy naprawdę chcesz się ze mną kochać? - zapytała cicho ze smutnym wyrazem twarzy. - Wiedz, że to, że spędzamy razem czas nie dotykając się i nie kochając sprawia, że jesteś dla mnie wyjątkowy. Nie chcę tego popsuć. Jeśli teraz będziemy się kochać, będziesz tacy jak inni... - opuściła wzrok, nie mając już siły patrzeć Ci w twarz. Jej dłonie drżały, czułeś to na swojej dłoni, gdy przytuliła ją mocno do siebie i siedziała bez słowa z zamkniętymi powiekami.

Nie odpowiedziała nic. Milczała, a ta cisza gniotła ją w serce jeszcze bardziej. Wstała delikatnie z łóżka, ubrała się powoli, spięła włosy wstążką w "kucyk" i wyszła, zerkając tylko smutnym wzrokiem na leżącego mężczyznę. Cieszyła się, że nie zna jego imienia ani że on nie zna jej. Nie wiedziała czemu mu wczoraj pomogła. Wiedziała przecież, że będzie kolejnym gnojkiem chcącym ją przelecieć. Każdy taki był. Czasami było to dosyć pomocne, lecz przez dłuższy czas męczyło ją. Nie mając żadnej zaufanej osoby do porozmawiania człowiek coraz bardziej oddala się od człowieczeństwa.
   Wyszła przed chatkę, wypijając przed tym jeszcze dwa kubki wody. Podwinęła rękawy ciesząc się z ocieplających skórę promieni słonecznych. Spojrzała na niebo, w stronę słońca. Zmrużyła oczy i uśmiechnęła się.
-Trzeba będzie się do Ciebie przyzwyczaić... - mruknęła sama do siebie. Była wiosna, czas przygotowywania ziemi do przyjmowania ziaren. Znalazła kilka nasion w piwnicy i, choć ich nie znała, postanowiła je zasadzić. Najpierw trzeba będzie jednak uporządkować ogród. Ostatnim razem nie skończyła... Wzięła w dłonie dwa wiadra stojące pod chatką i ruszyła w stronę strumyka, by nabrać do nich wody.
- Będę musiała poćwiczyć mięśnie ramion... - powiedziała krzywiąc się od wysiłku przy niesieniu wiader do domu.

Nawet nie spojrzała na mężczyznę, tylko ominęła go i poszła dalej. Przed wejściem do chaty postawiła wiadra, odwróciła się w stronę nieznajomego i zerknęła na niego smutnym wzrokiem.
- Przenocowałeś tutaj, pomogłam Ci, ale nie oznacza to, że możesz się tutaj pałętać. Jesteś gościem na moim terenie. - powiedziała głosem pozbawionym wyrazu. Milczała chwilę i zaczęła rozpinać guziki koszuli.
- Chcesz się ze mną kochać? Proszę bardzo. Dostaniesz to, czego chcesz, ale masz się potem wynosić. - mówiąc to ściągała spódnicę i zaczęła rozpinać gorset. Stała teraz tylko w dolnej bieliźnie, z nagimi piersiami w promieniach słońca, z beznamiętną twarzą. - Proszę, wyładuj na mnie pożądanie! Nie bronię Ci! - niemalże krzyczała, a w jej oczach pojawiły się łzy.

Łzy popłynęły gęściej po jej bladych policzkach, a z jej ust wydobył się pełen rozpaczy dźwięk. Zniknęła w drzwiach chatki i półnaga pobiegła do kuchni. Tam, bez namysłu, chwyciła za nóż i osunęła się pod ścianą na podłogę. Przystawiła ostrze do skóry na przedramionach. "Pieprzyć to idealne ciało!" - krzyknęła w myślach i nacięła na skórze długą krechę, z której momentalnie popłynęła krew. Bolało jak cholera, ale nie cofnęła się. Krew mieszała się z jej łzami, a jęknięcia bólu fizycznego z bólem psychicznym.
- Teraz będziesz mnie pożądał?! - krzyknęła głośno, kierując słowa do mężczyzny i zaczęła na ręce tworzyć kolejne krwawe kreski. Oszpecić ciało mając nadzieję, że pokryją je blizny - jedyne, co jej przeszło przez myśl.