Przypięty do drzewa spokojnie czekał na ruch kobiety. Gdy takowy nadszedł, mężczyzna zsunął z ramienia kołczan, który opadł na ziemię. Po chwili położył ręce na biodrach Lilianny. Moment później wylądowały one na jej pośladkach. Chłopak zbliżył się do jej ciała, a następnie objął ją w pasie. Przerwał pocałunek, by wziąć chwilę oddechu.
-Nie zamierzam się opierać. - przemówił wreszcie, aby po chwili powrócić do całowania kobiety. Zaczął od szyi, by zjeżdżać niżej po ramieniu, aż do dłoni. Oddał kolejny namiętny pocałunek, tym razem ponownie w usta partnerki. Palcami prawej dłoni rozczesywał jej włosy. Czuł się wniebowzięty.

Gdy kobieta nagle zaczęła się oddalać, młodzian spojrzał na nią zdziwiony.
-Zaczekaj! Dokąd zmierzasz? - zawołał. Był nieco zdezorientowany. Nie miał zielonego pojęcia, czy to część jakiegoś seksualnego rytuału, lub zabawy, którą wymyśliła dla niech owa dama, czy może po prostu wystraszyła się czegoś, lub w ostatniej chwili chciała się wycofać. Gdyby jednak tak było, dlaczego nie powiedziała, tylko naga uciekła? Wiele pytań zadawał sobie w myślach. Nie czas jednak było na nie. Rozejrzał się dookoła, a następnie powoli zaczął okrążać drzewo.
-Lilianno... Lilianno... Jesteś tu? - wołał szeptem. Nie chciał w żaden sposób wystraszyć przecież kobiety.

Zdziwił się nieco, gdy zamiast uroczej, żądnej stosunku kochanki ujrzał uzbrojoną, żądną krwii wariatkę, która gotowa była zaatakować. A może to tylko jakaś kolejna zabawa seksualna? "Jestem wielkim, złym wojownikiem!" Chłopak nie był pewien co do zamiarów owej kobiety. Na wszelki wypadek powoli zaczął się wycofywać, by mieć jak najwięcej czasu na reakcję, gdyby owa kobieta zdecydowała się zaatakować.
-Nie ładnie? Chyba nie zabronisz mi kultywować tradycji? - mówił nieco rozbawionym tonem. Starał się wyglądać na rozluźnionego i pewnego siebie. W środku jednak czuł się nieco skrępowany sytuacją. Nie na codzień stoi się w samych portkach, przed nagą wojowniczką, która mimo wszystko nadal była pocągająca i w ogóle.
-Kimże Ty jesteś? Tak naprawdę. - spytał wreszcie. Ciekawość nie dała mu racjonalnie myśleć. -Muszę Ci powiedzieć, że masz bardzo oryginalne i interesujące miejce na przechowywanie broni. - zadrwił. Przyjrzał się dokładniej Liliannie. Bacznie obserwował jej ruchy, będąc gotowym do wszelkiej obrony w postaci wykonania uniku.

-Hmm... Jeśli pytasz, Pani, czy podnieca mnie widok pięknej, nagiej kobiety, która stoi przy mnie i kawałek żelastwa, przy gardle, musiałbym się nad tym dłuższą chwilę zastanowić. - powiedział zdecydowanym głosem amanta. -Jednak nadal nie odpowiedziałaś na moje pytanie. Kim jesteś? - starał się zmienić temat rozmowy. Ręka lekko mu się pociła, jednak on nie zamierzał dać po sobie poznać, że jest zdenerwowany. -Co zamierzasz teraz zrobić? Z tego, co mogę po Tobie poznać, nie jest to pierwszy raz, gdy uwodzisz młodzieńców w nadal nie wiadomym dla mnie celu. - zauważył. Spuścił wzrok, by spojrzeć na dłoń, która spoczywała w jego spodniach. -Może jednak wrócimy do tego, co zaczęliśmy, zanim wyciągnęłaś broń? - zasugerował pół żartem. Wszelkimi sposobami starał się jakoś rozluźnić.

Namiętnie pocałował kobietę, lecz po chwili opamiętał się i przerwał pocałunek.
-Dość. - przemówił. -Nie wiem dlaczego to robisz, jaki masz w tym cel, ale jeśli ma się coś tutaj zakończyć, to niech się to zakończy szybko. Gwarantuję Ci, że niebawem odpowiesz za swoje czyny. - mówiąc to miał absolutne przekonanie do prawdziwości swoich słów. Koniec nadchodził dość szybko. Tylko czyj? Zaraz miało się to okazać. Chłopak uniósł lekko ręce, by znalazły się na wysokości jego brzucha. Miał otwarte dłonie, by móc w każdej chwili szybko zareagować i złapać rękę, która trzymała ostrze. Po raz pierwszy żałował szczerze, że kobieta chciała się z nim kochać.

Ponownie przerwał pocałunek.
-Czemuż to robisz? Czemuż mnie uwodzisz, skoro następnie masz zamiar mnie zranić? Czy to zemsta za coś, co ktoś Ci kiedyś zrobił? Czemu więc mścisz się na wszystkich mężczyznach? A jeśli nie zemsta, to może zwyczajny kaprys? Granie na czyichś uczuciach, a następnie śmierć? Usta Twe namiętne, złem przepełnione, niosą mrok do niejednego serca. I duszy. I ciała. Nie chcę od Ciebie rozrywek cielesnych, przed tym, co nieuniknione. Może i sam świętoszkiem nie byłem, lecz tak podłych czynów bym się nie dopuścił! Wiedz, że jeśli podniesiesz na mnie rękę, nie uzyskasz z mej strony żadnej litości, bo za twe grzechy przyjdzie Ci zapłacić. - na te słowa ściągnął ze swego karku kobiece ręce, a następnie odepchnął lekko Liliannę. W tej właśnie chwili miał szansę na zdobycie swych mieczy. Szerokim łukiem starał się ominąć kobietę, by po chwili puścić się pędem w stronę ekwipunku.

-Emm... Chyba nie brałaś poważnie tego, co mówiłem? - starał się jakoś uratować. -Po co od razu te nerwy. Jednak po chwili namysłu, gdy stwierdził, że chyba nic nie da się go uratować rzekł. -Co zamierzasz teraz zrobić? Chyba nie zamierzasz mnie teraz zabić, albo co gorsza więzić cały mój żywot? Całe życie, przede mną! Nie możesz mi go zabrać, by zaspokoić swoje... potrzeby. - w tej właśnie chwili wymyślił coś. -Ach... Strasznie swędzi mnie noga. Gdybyś pokierowała moją ręką, bym mógł się podrapać, byłbym bardzo wdzięczny. - wciskał kity.
-Ale trafiłem... - pomyślał. -Ale mam pomysł. - uśmiechnął się zachęcająco do kobiety.