Mirtila słuchała go jednocześnie rozcglądając się po karczmie.Życie zaczęło ją nudzić, a gadanie o mistrzach nie dawało jakiejś o wiele większej rozrywki. Nie ukrywała tego oczywiście w ramach kultury osobistej nie robiła tego jakoś otwarcie. Po prostu patrzyła się w inna stronę,co do niej jest nieco podobne.
- Dobrze mieć kogoś do naśladowania - podsumowała wypowiedź Dastana.
- Zeby każdy takiego mentora znalazł na swojej drodze. - dodała po chwili. Po czym wyjęła z za jednak z sakiewek przy jej pasku monetę. Ba nawet dwie. Położyła je na stole, a sama wstała.
- Już jest późno, czas mnie goni. do zobaczenia i powodzenia - powiedziała na odchodne. Po czym wyszła z karczmy
<zt>

Było już ciemno, gdy stanąłeś przed budynkiem "Kudłacza"
Naoliwione zawiasy wyjątkowo przyjemnie niezaskrzeczały, lecz cisza ta trwała zbyt długo. Od razu zauważyłeś powód. Dwóch zbirów z siekierami w dłoniach zbliżało się do twojego pracodawcy. Za nimi, leżały trupy dwóch ochroniarzy, a w drzwiach alkierza prześlizgnęła się trzęsąca się postać karczmarza.
Urzędnik cały ubrany na czarno wyciągnął niepozornie wyglądający nóż i z panicznym strachem w oczach wpatrywał się na zmianę to w Ciebie, to w napastników.
- Odejdź stąd i gęba na kłódkę - wychrypiał jeden z nich, nieco wyższy niż jego kompan - odejdź, a Sehanine nie wezwie Cię pod swoje skrzydła.
- Chyba tego nie chcesz? - dodał drugi krzywiąc twarz w nieprzyjemnym grymasie.
Jegomość z nożem w dłoni popatrzył na Ciebie błagalnie i wydał z siebie dziwny dźwięk przypominający ni  to jęk ni to charknięcie.

Drewniana podłoga zaskrzypiała głośno, gdy para zbirów ruszyła w twoją stronę trzymając  oburącz ciężkie ostrza obosiecznych toporzysk. Nie wyglądały na profesjonalną broń zabójcy, lecz bardziej na nieco zmodyfikowane narzędzie drwala. "To dlatego tak łatwo przemknęli się z bronią " - pomyślałeś trzeźwo.
Byli już parę metrów od Ciebie gdy nagle ten niższy ozwał się cicho.
- I po cóż ci to chłystku... - w pustej izbie szept brzmiał wyjątkowo dobitnie i głośno - jest nas dwóch. Nie zdążysz nawet utrzymać klingi gdy we dwóch na ciebie ruszym. Dwóch?! rozumiesz? A zobacz, nikt ci nie pomoże twoją mać. Z prawa chujnia, z lewą chujnia, a pośrodku piździec. Po cóż masz wtrącać się w co nie twoje ? Decyduj się ostatecznie w tym momencie!
Początkowy cichy szept przerodził się w bardzo, ale to bardzo głośny rozkaz od którego połowa twojej pewności i zapału uciekła gdzieś daleko po za Anthbarę.

Tego się nie spodziewali. Rzuciłeś się na  jednego z oprychów taranując go tarczą. Metalowa osłona przewróciła go na tyle dobrze byś zdołał go dobić pchnięciem w brzuch. Miałeś na tyle szczęścia i refleksu, że cudem zdołałeś odskoczyć przed syczącym cięciem drugiego przeciwnika i do tego odciąć mu dłoń. Krew trysnęła z krwawego kikuta, a mężczyzna popatrzył z niedowierzaniem na swoją dłoń leżącą na ziemi i zemdlał głucho spadając na ziemię. W furii jaka cię dopadła nie myślałeś nawet nad tym co robisz, odruchowo dobiłeś nieprzytomnego przeciwnika pchnięciem w serce.
Dwie karmazynowe plamy krwi rosły z każdą sekundą, a szał wciąż nie chciał Cię opuścić. Drżałeś cały, a klinga którą dzierżyłeś w dłoni zataczała małe koła.
- D-dziękuję za pomoc - wybąkał jegomość o czarnych szatach. - O-oto premia, razem 500 złotych monet, tak jak się umawialiśmy. Widzę, że wyczyściłeś kanały z wszelkiego plugastwa. Bądź pewien, że miasto dowie się o twoich zasługach, paladynie Firax'ie!
Nim zdołałeś cokolwiek zrobić, twój zleceniodawca wręczył Ci pokaźną sakiewkę i wybiegł z karczmy najszybciej jak potrafił.

Dzisiaj karczmarz wyglądał normalnie. Najwyraźniej zdołał się doprowadzić do porządku po ostatnim incydencie. Patrzył na Ciebie życzliwie, a ty - nie można było tego nie zauważyć - byłeś dziś w centrum uwagi gości. Niektórzy ustępowali Ci z drogi odprowadzając twoją postać wzrokiem pełnym respektu.
- Biegnijcie szybko na plac krucjatorów, szykuje się wojna przeciw Alastorianom, może zdążcie się zaciągnąć. Bo przecie - dodał - wy paladyn.