Odpowiedziało Ci tylko parsknięcie śmiechem. Po chwili jednak Askelaad powiedział powoli:
-Przyczyniłaś się do śmierci wielu ludzi... Dziesiątek? Setek? Nieważne, ja za to wysłałem kiedyś na śmierć całą armię, 40 000 ludzi... I to z wiedzą, że nie wrócą... Rozumiem mniej więcej co cię dręczy, mnie podobne myśli dręczyły lata temu, ale to z czasem przechodzi... Z czasem nie przejmujesz się już losem tych, którzy przez ciebie zginęli. Co do jego losów, jak go nie potrzebujesz, to go zostawimy, chyba nie myślałaś, że go zabijemy. Zabijanie ludzi jest może i rozluźniające, ale tylko w tedy, gdy ma sens. Jutro wyruszamy, gdzieś na zachód, tam nas jeszcze nie było, jak chcesz, to coś z nim zrób, jak nie, zostaw, tylko się go wywali na dwór, bo chatę zajmuje.
Herszt wziął jeszcze kawałek mięsa, który wcześniej mu zabrałaś, i wepchnął go do ust. Szybko przeżuł, i przełknął, po czym powiedział już jakby sam do siebie:
-Taa... z czasem przechodzi...

-Heh... na magii się nie znam, ale oczywiście nie mogę powiedzieć, że jej nie doceniam. Zrobisz z nim co chcesz, teraz jest twój. Jeżeli chcesz ich poznać, to ostrzegam, to banda nieokiełznanych dzikusów, choć jak już mówiłem, krzywdy ci nie zrobią. Ale jak już gadamy o moich ludziach, to uważaj, jest taki jeden niemiły... stoi teraz na straży, zaraz po mnie chyba najlepszy w bandzie, nie słucha się nawet mnie, nazywa się Thorffin, od razu będziesz wiedziała, że to on, ale zobaczysz go zapewne rano jak się będziemy zbierać. Jako że wiesz już, jak nazywa się Bjorn, najlepiej z nim zacznij rozmowę, tym bardziej, że jest trzeci w naszej hierarchii, po mnie, i moim  synu. On cię ze wszystkimi zapozna. No a ja idę spać, starość nie radość.
Askelaad nie czekał nawet na twoją odpowiedź, tylko wstał, i poszedł do chaty. Zamknął za sobą drzwi. Ciągle trzymałaś w ręku nóż, który ci podarował...

Bjorn, jak to Bjorn. Niczym szczególnym się nie wyróżniał. Kwadratowa, osmolona twarz, zarośnięta ze wszystkich stron. Choć, jedna cecha była u niego widoczna z daleka. A raczej niewidoczna. Miał tyle mięśni na karku, że nie było widać u niego szyi. Zupełnie, jakby głowa wyrastała bezpośrednio z ramion.
-Jasne! -powiedział, i zrobił miejsce tuż przy sobie. -Mnie, Askelaada, i Sianna już znasz, ten tu nieprzytomny śpiewak to Hor, a dalej mamy Iana, Marda, Slera, oraz Manlora. -Mówiąc to Bjorn pokazywał po kolei na następnych członków bandy. -Na straży stoją jeszcze Yadang, Ucho (swoją drogą gość ma cholernie dobry słuch, mimo, że tu rozmawiamy, a on jest jakiś kilometr od nas, nie zdziwiłbym się, jakby nas słyszał), oraz jeden nieprzyjemny jegomość Thorffin. Nie mamy co o sobie mówić, od urodzenia byliśmy rozbójnikami, może poza Thorffinem, no i nie do końca wiemy jak to jest z szefem, i Siannem. Ale biorąc pod uwagę, jaki szef ma sygnet, to raczej jest wysoko urodzony. Wiemy tylko, że kiedyś wysłał na śmierć jakąś armię, ale nic więcej o sobie nie mówił. Coś jeszcze chcesz wiedzieć?
Mimo, że Bjorn zajął się rozmową z tobą, reszt bandy nadal się bawiła. Manlor akurat chwalił się jak to sam zabił 2 trolle, ale chyba nikt mu nie wierzył...

Bjorna trochę poniosło, bo spojrzał tam gdzie ty, ale szybko podniósł wzrok.
-Nie, no nie masz się o co martwić, nawet jak ktoś o czymś takim pomyśli, to szef go zabije. Może jest niewiele lepiej od nas wychowany, ale swoje zasady ma. A to, że jesteś kobietą nam nie przeszkadza, o ile nas nie wykiwasz, faceta byśmy po prostu zabili, ale jeżeli zrobisz coś na szkodę bandy, i uznamy twoją winę, czeka cię coś gorszego od śmierci... Nie, nie żartuję, dla zdrajców mamy wysokie kary. -Bjorn sięgnął po duży dzban wina -Jak chcesz, abyśmy cię pełnoprawnie uznali zasłuż sobie na to -powiedział, dając ci dzban, i uśmiechając się przyjaźnie.

Gdy odchodziłaś słyszałaś krzyki pijanych członków bandy:
-Co!? Tylko tyle? Już my ją wytrenujemy! Hahahaha!!!

***

Zasnęłaś dosyć szybko. Może to przez wino? Tak, czy inaczej w nocy budziłaś się parę razy, ale znowu szybko zasypiałaś. Nie pamiętasz, żeby cokolwiek ci się śniło, jedyne, co wiesz na pewno, to to, że to wino musiało być naprawdę mocne.

Obudziłaś się kolejny raz. Tym razem wiedziałaś, że jest ranek, poinformował cię o tym śpiew ptaków, oraz... chłód metalu na szyi. Szybko otworzyłaś oczy, przerażona, że ktoś próbuje ci coś zrobić. Ujrzałaś przed sobą dziecko. Kilkunastoletni chłopak, o długich, jasnych włosach. Ubrany był w skórzane, stare ubranie. To on przystawił ci nóż do szyi.
-Kim jesteś? -spytał. -Co tu robisz, i skąd się tu wzięłaś?

Młodzieniec popatrzył na ciebie.
-Ten idiota Askelaad wziął kobietę do bandy? -spytał jakby sam siebie. Spojrzał na leżącego na ziemi Everisa. Zamyślił się chwilę, po czym schował nóż, odwrócił się, i poszedł w stronę wyjścia. Zanim wyszedł powiedział:
-Thorffin.
Zatrzasnął za sobą drzwiami tak mocno, że Everis przebudził się na chwilę, ale natychmiast zasnął znowu //nie dam ci popisać :P //.

Więc to był Thorffin, najlepszy zaraz po Askelaadzie... aż nie chciało się wierzyć.